Þekking Palins á alþjóðamálum

Ætli þetta sé raunsönn lýsing á þekkingu hennar á alþjóðamálum?

Palin fór ekki til Íraks

Ritskoðun eða ritstýring?

Fyrir nokkrum mánuðum síðan varð mikið uppnám innan bloggsamfélagsins þegar Morgunblaðið ákvað að loka ákveðinni bloggsíðu þar sem viðkomandi bloggari hafði til langs tíma stundaði það að ausa skítkasti yfir ákveðin trúarbrögð og fylgjendur þeirra trúarbragða. „Ritskoðun“ var orðið sem hæst var hrópað á hinum ýmsu bloggsíðum og athugasemdum. Nú er svipuð hystería farin aftur í gang þar sem ákveðið hefur verið að loka á að þessi bloggari geti bloggað um fréttir á mbl.is. Ástæðan mun vera að viðkomandi hefur verið að tengja ýmsar bloggfærslur við fréttir á mbl.is án þess að þær hafi á nokkurn hátt tengst fréttunum. Morgunblaðið tekur því upp á því að loka á að þessi bloggari geti haldið þessu áfram, enda í samræmi við þær reglur sem blog.is setur notendum sínum, en hefur ekki lokað á viðkomandi blogg. Og enn og aftur er galað um að hér sé ritskoðun á ferðinni og viðkomandi bloggari kveinkar sér hástöfum og sparar ekki stóru orðin.

En hvað er blog.is? Jú, á blog.is stendur að „blog.is er vefur rekinn af Morgunblaðinu þar sem einstaklingar geta opnað sínar eigin bloggsíðu“; „mbl.is áskilur sér rétt til að loka fyrir fréttatengingar notenda sem tengja ítrekað særandi eða óviðurkvæmilegar bloggfærslur við fréttir eða færslur sem koma fréttinni ekkert við“; að „notandi samþykkir að miðla ekki ólöglegu efni, áreiti, hótunum, særandi skrifum eða nokkru öðru sem getur valdið skaða. Notandi samþykkir sérstaklega að miðla ekki háði, rógi, smánun, ógnun eða ráðast á mann eða hóp manna vegna þjóðernis, litarháttar, kynþáttar, trúarbragða eða kynhneigðar, í samræmi við ákvæði 233. gr. a. almennra hegningarlaga nr. 19/194“. Og ekki síður að „Morgunblaðið áskilur sér rétt til að grípa inn í, bregðist notandi ekki við óskum eða tilmælum um leiðréttingar/lagfæringar á skrifum sem teljast meiðandi eða brjóta gegn skilmálum þessum.“

Augljósara er það varla, til að geta bloggað á blog.is gengst maður undir ákveðnar reglur og kvaðir og getur átt von á að Morgunblaðið grípi inn fari maður ekki eftir þessu. Á móti útvegar Morgunblaðið okkur vettvang til að blogga án endurgjalds.

Málið er einfalt: Ef maður treystir sér ekki til að fara eftir þeim reglum sem Morgunblaðið setur á maður á hættu að það sé lokað á bloggið eða gripið sé til annarra úrræða af hálfu Morgunblaðsins.  Þá er tvennt í stöðunni: Að sætta sig við þessar reglur og halda áfram á blogga á blog.is eða færa sig annað með sitt blogg, líkt og viðkomandi virðist ætla nú að gera. Allt tal um ritskoðun er út í bláinn. Morgunblaðið, eins og allir aðrir fjölmiðlar, hefur fullan rétt á að ritstýra því efni sem þar birtist, hvort heldur á prenti eða á vefnum.

Og í raun er virðingarvert hvað starfsfólk blog.is hefur verið umburðarlynt gagnvart viðkomandi bloggara sem hefur iðulega verið með skæting og skítkast í garð nafngreindra starfsmanna Morgunblaðsins. Það er því kannski viðeigandi að ljúka þessu með orðum Fríkirkjuprestsins forðum daga: „Farið hefur fé betra“.

Hárrétt ákvörðun Þorgerðar

Það er ótrúlegt hvað fólk getur verið að fárast yfir því að Þorgerður Katrín hafi tekið þá ákvörðun sem ráðherra íþróttamála að fara til Peking til sýna stuðning við íslenska handboltaliðið þegar það lék úrslitaleikinn. Viljum við virkilega að sá ráðherra, sem íþróttamál heyra undir, ákveði frekar að sitja heima þegar Íslendingar eru að sýna svona góðan árangur? Og hér er ekki um það að ræða að hún hafi tekið þessa ákvörðun eingöngu vegna þess að henni hafi „langað til að sjá leikinn“ eins og Jón Magnússon kemst svo (ó)smekklega að orði í þessari bloggfærslu sinni. Hún tók þessa ákvörðun sem ráðherra íþróttamála til að sýna táknrænan stuðning frá ríkisstjórn Íslands og íslensku þjóðinni. Að Jón Magnússon sjái það ekki staðfestir einfaldlega að hann ætti aldrei að verða ráðherra íþróttamála. Eða ráðherra yfir höfuð.

Myndi taka þessa ákvörðun aftur

Það eina sem hneykslar mig ...

Fyrir allmörgum árum tók ég viðtal við Sverri Stormsker fyrir Morgunblaðið. Hann var þá enn nánast  óþekktur enda nýbúinn að gefa út sína fyrstu plötu; „Hitt er ekkert mál“. Eins og honum er líkt datt ýmislegt óborganlegt upp úr honum í þessu viðtali og þar á meðal það að það eina sem hneykslaði hann væri hneykslunargjarnt fólk. Og það eru orð sem ég hef oft gert að mínum.

Þegar ljóst var að „strákarnir okkar“ myndu keppa til úrslita um gull eða silfur á Ólympíuleikunum ákveður ráðherra íþróttamála að fljúga út til Peking til að hvetja þá til dáða og sýna stuðning. Í flestum ríkjum hefði það þótt eðlileg ákvörðun og flestum ætti að vera ljóst að það er ekki gefið að fljúga hálfa leiðina yfir hnöttinn og fá gistingu í borg þar sem helsti íþróttaviðburður heims á sér stað. En smáborgaraeðlið í Íslendingum er víst samt við sig. Nú keppist fólk við að hneykslast fram og aftur yfir þessu en virðist t.d. ekkert hafa spáð í annan kostnað við Ólympíuleikana. 

Að íþróttamálaráðherra fljúgi til Peking á svona stund hneykslar mig ekki. En eins og Stormskerið sagði um árið; það eina sem hneykslar mig er hneykslunargjarnt fólk.

Kínaferðir kostuðu 5 milljónir

Voru hvergi "nærri" miðborg Denver!

Þetta er einstaklega fáránleg frétt sem virðist tekin hrá frá Reuters. Í fljótu bragði mætti ætla að þessir skýstrokkar hefðu verið mjög nálægt þeim stað þar sem landsþing Demókrataflokksins er haldið (eða þannig skil ég orðalagið "nærri") og að ástæðan fyrir þeim hljóti á einhvern hátt að tengjast landsþinginu (teikn frá guði jafnvel?). En þessir skýstrókar voru hins vegar á ferðinni um 35-40  kílómetrum (u.þ.b. 25 mílum) frá miðborg Denver (og reyndar fyrir utan það sem mætti kalla "stór-Denver" eða það sem kallast "Metro-Denver area" á ensku) og því hæpið að segja að þeir hafi verið "nærri" landþingi Demókrata. Eða myndum við segja að ef jarðskjálfti ætti sér stað í Hveragerði þegar t.d. landsfundur Sjálfstæðisflokksins væri haldinn í Laugardalshöllinni, að jarðskjálftinn hafi átt sér stað "nærri" Laugardalshöllinni? Varla. Á vefsíðu Denver Post er að finna mun betri frétt um þetta sem sýnir vel hversu "nærri" þeir voru miðborg Denver.

Skýstrokkar við Denver

Bara spurning um tíma hvenær næsta banaslys verður

Enn einu sinni er fólk hætt komið í Reynisfjöru. Við sem höfum komið þarna margoft erum meðvituð um hætturnar sem þarna leynast. Og fagmenntaðir leiðsögumenn sem koma með hópa vara fólkið sitt við hættunum. Sjálfur hef ég þá reglu að segja við fólkið að það fari aldrei nær sjónum en ég sjálfur. En æ fleiri ferðamenn koma til Íslands og ferðast á eigin vegum svo sem á bílaleigubíl eða koma með bílinn með Norrænu. Þeir eru ekki eins meðvitaðir um þær hættur sem geta leynst í íslenskri náttúru eins og í Reynisfjöru. Í fyrrasumar kom ég þarna með hóp af Bretum. Ég bað þá um að vera varkára og til að leggja áherslu á mál mitt sagði ég frá því að þarna hefði orðið banaslys fyrr um sumarið. Hópurinn var allur með á þessu og ekkert vandamál með hann. En þegar við komum niður í fjöru tók ég eftir tveimur krökkum, annar sennilega um 8 ára og hinn um 10 ára, sem voru að leika sér að því að hlaupa undan öldunni. Ég rak þau samstundis í burtu og sneri mér að foreldrum þeirra, sem reyndust vera erlendir ferðamenn, og sagði þeim frá hættunni og því að þarna hefði orðið slys. Ég var víst nokkuð berorður í lýsingum því ég sá að þeim varð verulega brugðið þegar ég lýsti því að ef aldan næði börnunum þeirra væri óvíst að þau myndu nokkurn tíma sjá þau aftur. En held samt að þau hafi áttað sig þá á alvöru málsins. En þetta allt sýnir að það er ekki vanþörf á því að koma þarna upp aðvörunarskilti á nokkrum tungumálum.

Spurningin er hvort það þurfi virkilega annað banaslys áður en að því verði? En ferðamálayfirvöld ku vera svo blönk að þau hafi ekki ráð á að halda úti almennilegum salernum fyrir ferðamenn þannig að kannski er ekki sanngjarnt að ætlast til að þau hafi einnig ráð á að setja upp almennileg aðvörunarskilti.

Sem er út af fyrir sig afar umhugsunarvert. 

Mannbjörg í Reynisfjöru

Óður til kennslumanns

Fyrir nokkrum vikum síðan var orðið ljóst að ég myndi ekki halda áfram kennslu í Vogaskóla næsta vetur. Nokkrum dögum eftir að ég lét nemendur mína vita af þessu tók ég eftir umslagi á borðinu mínu í stofunni minni. Í umslaginu var eftirfarandi óður, skrifaður undir dulnefni:

Jæja...
Þegar sólin rís og máninn sest,
fær skólinn okkar lítinn gest.
Hann kemur inn og krakkar sig hneigja,
hann er sem Guð til ungra peyja.
Gengur inn í kennslustofu,
tekur upp Topp, tilbúinn til orrustu.
Byrjar sitt mál á orðinu „Jæja“
krakkarnir elska þennan gæja.
Glaumur og gleði fara um hans orð
er hann kennir okkur um þjóðarmorð.
Hann er líkt og kóngur meðal manna,
nei, hann þarf það sko ekki að sanna.

Svo komust við að þeirri raun
að hann væri að fara á betri  laun.
Tár runnu niðurkinnar barna,
frá óþekktarormum til lítilla skarna.
Hann sagði „Þett' er ei ykkar sök“
og færði fyrir því mög góð rök.

Jens, þú snertir okkur öll.
Þín góðmennska flytur fjöll.
Ef Þorbjörg leifir ei iPod í tíma
tökum við upp okkar síma.
Segjum: Þorbjörg, gefðu okkur séns!
Ef hún neitar, hringjum við í JENS!

Hann er maður, betri en aðrir menn,
veitir okkur kennslu, en
annars staðar byrjar að kenna
eftir sumarfrí er byrjar að fenna.

Ég verð að viðurkenna að ég varð hálf klökkur við að lesa þetta. Undirskriftin var dulnefnin Hicks og Ripley, sem eru að sjálfsögðu aðalsöguhetjurnar í hinni fantagóðu kvikmynd Aliens (þau eru leikin af Michael Biehn og Sigourney Weaver). Þetta beindi grun mínum að strák einum í umsjónarbekknum mínum, sem er mikill kvikmyndaáhugamaður og hafði rætt stundum við mig um kvikmyndir og viðurkenndi hann að hann hefði samið þetta ásamt öðrum strák í bekknum. Mér finnst alveg frábært að 15 ára unglingsstrákar semji svona nokkuð um kennarann sinn. Og gladdi þetta mig meira en fréttir af nýjum kjarasamningi grunnskólakennara. 

Og hér er svo mynd af bekknum mínum síðastliðinn vetur:

Ökuleiðsögumenn óánægðir

Skrifað var undir nýja kjarasamning Félags leiðsögumanna og SAF (Samtök atvinnurekenda í ferðaþjónustu) síðasta fimmtudag. Viðræður eru búnar að vera í gangi í nokkurn tíma og bar víst mikið á milli að því að manni hefur skilist. Nú má alltaf deila um hvort hækkanirnar, sem samningurinn felur í sér, eru nægilegar eður ei. Ökuleiðsögumenn í Félagi ökuleiðsögumanna eru sérstaklega óánægðir með að ekki tókst að fella niður grein 2.5.2 um ökuleiðsögn. Þessi grein kom víst inn í samninginn fyrir nokkrum árum og hljóðar svo í dag:

„Sé leiðsögumaður ráðinn til ökuleiðsagnar þá skal greiða 50% álag á tímakaup fyrir ökuleiðsögn í langferðarbifreiðum sem taka fleiri en 9 farþega“

Í nýja samningum er talað um 7 farþega í stað 9 og að frá og með 1. janúar 2010 verði miðað við 6 farþega eða fleiri. Formaður Félags ökuleiðsögumanna segir í viðtali á heimasíðu Félags leiðsögumanna að þeir muni örugglega greiða atkvæði á móti þessum samningi þar sem ekki hafi fengist leiðrétting á þessu ákvæði. Auk þess telur hann hækkanirnar vera of litlar og samið hafi verið til of langs tíma. Nú get ég alveg verið sammála honum um að ekki eru þetta neinar stórkostlegar hækkanir á launum sem eru að finna í þessum samningi. En þá verð ég að minna á að kjarasamningar eru í eðli sínu samningar um lágmarkslaun, ekkert bannar það að semja við ferðaskrifstofur um hærri laun en samningurinn kveður á um. Sjálfur ákvað ég þegar ég útskrifaðist úr Leiðsöguskólanum fyrir ári síðan að ég ætlaði eingöngu að vinna skv. efsta flokki (þeir eru 4), en í raun og veru eiga leiðsögumenn að raðast í flokka skv. starfsreynslu. Ég fékk boð frá nokkrum aðilum að vinna skv. 2. eða 3. flokki en ég ákvað hreinlega að taka þeirri vinnu ekki. Mér tókst að fá vinnu meira og minna allt sumarið og allt greitt skv. 4. flokki. Þá vann ég nokkuð við ökuleiðsögn og í öllum tilfellum rukkaði ég 50% álag óháð fjölda farþega. Í eitt skiptið var ég með 3 farþega í nokkra daga, hjón frá Argentínu með 8 ára dóttur sinni. Ég rukkaði 50% álag og fékk það greitt þegjandi  og hljóðalaust. Og ég hef einfaldlega þá reglu að ég vinn ekki sem ökuleiðsögumaður nema ég fái greitt 50% álag, óháð fjölda farþega. Og dæmið er einfalt: Ef allir ökuleiðsögumenn eru harðir á þessu fá þær ferðaskrifstofur, sem ekki vilja greiða 50% álag fyrir 7 eða færri farþega, engan til að vinna fyrir sig við ökuleiðsögn og neyðast því til leigja bíl með bílstjóra auk leiðsögumanns. Og þurfa því að greiða tvenn laun, bílstjóra og leiðsögumanns, í stað þess að greiða 1,5 laun leiðsögumanns. Ráð mitt til félagsmanna í Félagi ökuleiðsögumanna er því þetta: Að hætta að velta sér upp úr þessu, þið vinnið ekki sem ökuleiðsögumenn nema þið fáið greitt 50% álag.

Til hamingju öll

Ég fór í dag niður í Ráðhús Reykjavíkur til að verða viðstaddur úthlutun nemendaverðlauna og hvatningaverðlauna menntaráðs Reykjavíkur. Ekki svo að skilja að ég hafi verið tilnefndur, síður en svo, en einn nemandi minn í umsjónarbekknum mínum (9. bekk) var tilnefndur af hálfu Vogaskóla. Alls voru þetta 29 nemendur úr jafnmörgum skólum sem hlutu viðurkenningu, krakkar sem skara fram úr á einn eða annan hátt. Fyrir utan „strákinn minn“ hafði ég sérstaklega gaman að sjá þarna tvo nemendur af erlendur bergi brotnir, sem báðir höfðu komið til Íslands í vetur og náð mjög góðum tökum á íslensku og staðið sig að öllu leyti vel í námi og félagslífi. Þá var einnig ánægjulegt að sjá þarna útnefndan fyrrum nemanda minn úr Hamraskóla, sem ég kenndi um tíma sem forfallakennari fyrir nokkrum árum. En allir nemendurnir 29 áttu greinilega skilið að fá viðurkenninguna og vonandi verður þetta þeim og öðrum hvatning til að standa sig í framtíðinni. Hamingjuóskir handa ykkur öllum.

Nemendur og skólar fá viðurkenningu menntaráðs

Finnar lífga aftur upp á Eurovision

Finnar eru greinilega búnir að taka það að sér að lífga upp á Eurovision. Sigur Lordi hér um árið var sætur og er það í eina skiptið sem ég hef nokkurn tímann greitt atkvæði í Eurovision. Það hvarflaði að vísu ekki að mér að þeir næðu að vinna en kom skemmtilega á óvart. Finnar eru nú aftur við sama heygarðshornið og senda aftur ómengað rokk í keppnina. Góð tilbreyting frá froðupoppinu sem annars tröllríður þessari keppni. En ég held að Íslendingar eigi varla séns á að komast upp úr undankeppninni á fimmtudaginn, til þess er íslenska lagið of tilþrifalítið. Hefðum átt meiri séns með laginu hans Barða, grípandi lag í skemmtilegum flutningi og „look-i“.

Noregur og Finnland áfram