Forseti í vanda

Ólafur Ragnar hefur verið í nokkurri klípu undanfarið, á hann að skrifa undir Icesave frumvarpið svo kallaða eða ekki. Hann hefur reyndar verið í meiri vanda út af þessu máli en ella þar sem hann opnaði sjálfur fyrir þann möguleika, að forseti synji lögum staðfestingar, þegar hann neitaði að skrifa undir fjölmiðlafrumvarpið fræga um árið.

Og ekki minnkar vandi hans við það að nú er starfandi ríkisstjórn, sem var mynduð undir hans verndarvæng á Bessastöðum og er undir forystu gamalla samherja í pólitík.

Margir hafa bent á að til að vera samkvæmur sjálfum sér ætti Ólafur Ragnar nú að neita að staðfesta Icesave frumvarpið. Í því sambandi má ekki gleyma því að Ólafur Ragnar er gamall pólitískur refur og hefur í gegnum árin sjaldnast verið samkvæmur sjálfum sér. Því ætti ekki að vefjast fyrir honum nú að réttlæta það á einhvern hátt að hann staðfesti frumvarpið. Enda sagði hann í áramótaávarpinu að „ætíð verði að meta aðstæður og afleiðingar ákvarðana“ forsetans.

Fari þó svo að hann verði samkvæmur sjálfum sér og neiti að staðfesta frumvarpið svo það fari í þjóðaratkvæðagreiðslu (ekki nema ríkisstjórnin myndi þá draga það til baka eins og gerðist með fjölmiðlafrumvarpið) myndi hann vaxa mikið í áliti hjá mér. Og koma mér þá heldur mikið á óvart.

Blaðamannafundur í fyrramálið

Athugasemdir

[Sigurður Haraldsson, 4.1.2010 kl. 21:53]

Samála Jens hans tími er liðinn ef hann skrifar undir, en að sama skapi skal ég taka ofan fyrir honum ef hann skrifar ekki undir.